Een bekend Nederlands volkslied bezingt het mooie Nederland met de Noordzeekust. Het begint met de regels:
Waar de blanke top der duinen
Schittert in de zonnegloed.
Aan deze regels dacht ik toen we in prachtig ochtendlicht naar het strand liepen. De lucht in het noorden nog donkerblauw van de regen, en achter ons scheen de zon. Die combinatie leverde prachtige kleuren op door het gele licht dat haast onwerkelijk aandoet. Helaas duurde dat maar kort. Toen we via dit weggetje over het duin het strand bereikten was die intense lucht al weer voorbij.
Op de “blanke top der duinen” staat tegenwoordig gewoon een bushalte: de moderne tijd heeft ook hier zijn intrede gedaan.
