Recent was ik bij een weduwnaar op condoleancebezoek. Zijn vrouw was na een ziekbed overleden. Dit zijn niet de makkelijkste bezoeken, maar ik vind belangrijk om medeleven te betuigen. Tijdens het bezoek wierp ik ook een blik op de condoleancekaarten die hij gekregen had. Daar stonden gelukkig veel meelevende woorden op.
Alleen de foto’s en afbeeldingen op die condoleancekaarten spraken me niet aan. Het zijn vaak neutrale plaatjes die ergens in de verte iets suggereren dat het niet om een blijde gebeurtenis gaat. Terwijl de dood juist verdrietig en verscheurend is. Naar mijn mening mag dit best wat meer te zien zijn op de condoleancekaart de we elkaar bij deze gelegenheden sturen. Zo zijn deze foto’s ontstaan: bloemen die niet meer volmaakt zijn en waar de achteruitgang te zien is, maar ook de herinnering van hoe mooi het was.
Bij ons condoleancebezoek ervaarde ik dit ook: hij vertelde hoe de krachten van zijn vrouw afnamen, maar ook hoe mooi sommige herinneringen waren. Deze gedachte heb ik in deze foto’s verwerkt.
