Het einde van de herfst nadert: als de laatste beukenbladeren geelbruin geworden zijn en je ziet dat ze bijna afvallen. De zon schijnt dan soms nog zo mooi door de bladeren en geeft er kleur aan. Maar dan komt er een windvlaag en dwarrelen er weer een paarduizend blaadjes naar beneden. Als ook de beukenbomen leeg zijn, komt de winter echt dichterbij.
Het lijkt erop dat de winter steeds later komt en de lente eerder begint. In mijn studententijd is het nog wel eens voorgekomen dat we begin december konden schaatsten. Het zou kunnen zijn dat mijn leeftijd en selectieve geheugen mijn herinnering bepalen. Maar er is ook ‘objectief’ onderzoek dat aangeeft dat het einde van de herfst steeds later komt.
Voor fotografen maakt het eigenlijk niet zoveel uit: elk seizoen kent zijn eigen schoonheid. En dat geeft telkens de uitdaging om dit mooi en goed vast te leggen met onze camera. Wat ik zelf mooi vind aan deze foto is de belijning van de zwarte takken door de gouden bladeren. Die belijning verloopt wat grillig, net zoals de overgang van de seizoenen.